آیا بسیچ مدرسه عشق است؟ 

ما در کلام حضرت امام و مقام معظم رهبری این گونه دیده ایم. بسیج مدرسه عشق است. بسیج شجره طیبه است. ولی در عمل، در صحنه اجتماع ظاهرا جور دیگری است. - البته به غیر از بسیجیانی که واقعا مخلصانه در این مدرسه عشقبازی می کنند.

مثلاْ:

بسیج، بهانه ای است برای حجیم شدن بیلان کاری مدیران و  ارتقاء درجه بعضی از مدیران و استفاده از این سوابق در بعضی انتخابات ها.

بسیج، راهی است برای استفاده بیشتر از بعضی مزایای اجتماعی،

بسیج، یعنی حالا شما بسیجیها بروید جلو، اگر شرایط مناسب بود، ما هم شما را پشتیبانی می کنیم در غیر اینصورت فقط دعایتان می کنیم!

بسیج، یعنی در حفظ امنیت جامعه و نوامیس مردم نیروی انتظامی را پشتیبانی کن و جانت را کف دست بگیر و تا مرز مرگ و شهادت پیش برو، ولی وارد مسائل سیاسی نشو چون این فضولی ها به شماها نیامده. شما فقط به درد شهادت می خورید. اگر هم علیه یک مفسد اقتصادی اجتماعی سیاسی فرهنگی موضعی بگیرید یا زبان درازی کنید یا علیه ارگان پرطمطراقی مثل دانشگاه .... و یا روشنگری در مورد فلان جاسوس هسته ای، فقط به عنوان کسی صرفا با تفکر بسیجی حرفی زدی، سر و کارت با دستگاه عدالت کشور است. و اگر روزی بخواهی جلو سفارت انگلیس لجن پراکنی کنی و فریاد دشمنی با کفر و الحاد و نفاق و روباه صفتی انگلیس و عمالش را سر بدهی، با باتوم های نیروهای امنیتی حالت را جا می آورند.

هفته بسیج، باعث می شود که بعضی مدیران سالی یک بار چفیه‌ای اتو کشیده و آنکارد شده را (به زور اطرافیان) روی گردنشان بنشانند.

هفته بسیج، برای خرج کردن بودجه های باد کرده و اضافی ارگانها بسیار مفید و ضروری و جهت اضافه شدن ردیف بودجه سال بعد بسیار واجب و لازم الاجرا است.

هفته بسیج، یاد آور غربت همیشگی بسیج و بسیجی واقعی است.

رهبرمان فرمود:

بسیجی یعنی علی (علیه السلام ) که تمام وجودش وقف اسلام بود.

حال هر مدیر و هر ارگان و هر شخصی که نسبتی بین خود و بسیج می بیند خودش را با علی علیه السلام مقایسه کند. ببیند کجای این مقوله جا می گیرد.