تاريخچه بسيج :
با صدور فرمان تاريخي آیت اله خميني در پنجم آذر ماه سال ۱۳۵۸ مبني بر تشكيل بسيج مستضعفين، پايگاههاي مقاومت در مساجد، حسينييه ها، ادارات، كارخانه ها، مدارس و... به صورت خود جوش و مردمي شكل گرفت! (حتي اگر حكومتي هم باشد توجيهش مردمي بودن حكومت در آن زمان است)

 

بعد از حمله ي عراق به ايران و اشغال بخشهاي وسيعي از خوزستان در ۳۱ شهريور سال ۱۳۵۹،  رهبر جمهوري اسلامي، امام خميني دستور به تشكيل بسيج بيست ميليوني دادند با اين مضمون كه:
ملتي كه بيست ميليون جوان دارد مي تواند در برابر يك ارتش بايستد و اسلام با خون رشد كرده است...
با واگذاري مسؤليت بسيج به سپاه پاسداران و شروع جنگ، پايگاههاي مقاومت بسيج براي جذب، آموزش و اعزام آحاد مردم واجد شرايط فعال شدند!
بدينگونه اشاعه تفكر بسيجي و مردمي كردن امنيت و دفاع از طريق تقويت كمي و كيفي بسيج مستضعفين صورت گرفت و ثبت نام براي بسيج عمومي مردم شروع شد
هسته ي اوليه ي بسيج به مفهوم نظامي آن، از سپاه پاسداران شكل گرفت و نخستين فرمانده بسيج كه از ميان فرماندهان سپاه به اين امر منصوب شد نيز آقاي افشار بود كه اكنون درجه ي سرتيپي دارد

بسيج بيست ميليوني تشكيل و همراه ارتش وارد صحنه ي جنگ شد
نداشتن دانش نظامي كافي و جان بر كف بودن و گوش به فرمان امام خود بودن از يكسو، تهييج و برانگيختن احساسات و عقايد مذهبي اين گروه توسط افرادي چون حاج صادق آهنگران از ديگرسو، كافي بود تا اين نيرو را به اندازه ي كافي كارآمد و تاثيرگذار و قدرتمند كند
به عنوان يك مثال منطقي در هيچ جنگي براي باز كردن معبر در ميدان مين از انسان استفاده نميشود
اما ايجاد و تقویت فرهنگ جهاد و شهادت به جاي كشته شدن و مردن، باعث شد تا جوانان داوطلبانه دست به انتحار و عمليات استشهادي بزنند (جهاد همچنين يكي از واجبات و فروع دين اسلام است)
از اين ميان اشخاصي چون حسين فهميده نوجوان سيزده ساله را ميتوان نام برد كه خود را شهيد كردند ...
اين جريان (بسيج) طوري بود كه جنگها ناخواسته به صورت چريكي و نامنظم انجام ميشد و طبعا بازپسگيري مناطق اشغال شده به سرعت انجام شد
و اين مهم در حالي صورت ميگرفت كه نيروي زميني ارتش عراق قويترين نيروي نظامي خاورميانه را تشكيل ميداد و جنگ به نفع عراق از طرف بسياري از كشورهاي عربي، اروپايي و آمريكا ساپورت اطلاعاتي، مالي و نظامي ميشد
به هر حال جنگي كه در دو سال اول و با فتح خرمشهر رو به تمام شدن بود، با خودخواهي و عدم تعقل اشخاصي چون هاشمي رفسنجاني و ساير فرماندهان مغرور شوراي عالي دفاع و ساير ذي نفعان، هشت سال به درازا كشيد و چه خونهاي ناحقي كه ريخته نشد و چه سرمايه ها كه يك شبه در همين حين به دست نيامد
(دليلي كه آوردند برای اين کش دادن ماجرا آن بود كه ميخواستيم درس عبرتي به عراق بدهيم تا ديگر نتواند به ايران حمله كند!)